Odpowiedzialność wg słownika PWN
1. «obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje lub czyjeś czyny»
2. «przyjęcie na siebie obowiązku zadbania o kogoś lub o coś»
Nam trudno jest jednoznacznie zdefiniować “odpowiedzialność w naszym życiu”, ale prostym, a zarazem wymownym może być określenie, że jest to stan umysłu, w którym mamy poczucie i zdajemy sobie sprawę, że konsekwencje naszych decyzji lub ich braku, spoczywają wyłącznie na nas. Konsekwencje pozytywne lub negatywne, zależnie od finalnego efektu.
W życiu mierzymy się z wieloma sytuacjami, ale za każdą z nich jest nasza odpowiedzialność w tym co robimy lub czego nie zrobimy.
Obecnie obserwujemy pewne przesunięcie standardów etycznych i moralnych, zmianę kulturową która nadaje odpowiedzialności inny wymiar, a właściwie ustawia ją na marginesie naszego życia.
Odpowiedzialność, tak powszechnie występujące słowo, który odmienione we wszystkich przypadkach kształtuje szeroki jego kontekst obecny w każdym momencie naszego życia. Niestety, ta obecność nie zawsze funkcjonuje realnie i w takim stopniu, który nadawałby sprawczy wymiar odpowiedzialności.
Odpowiedzialność, to stan umysłu, w którym mamy poczucie i zdajemy sobie sprawę, że konsekwencje naszych decyzji lub ich braku, spoczywają wyłącznie na nas.
Ludzie często mówią o odpowiedzialności, deklarują posiadanie jej wysokich standardów, oferując jej współdzielenie czy wręcz pełne przyjęcie, w sprawach które nie zawsze są związane z ich funkcjonowaniem oraz życiem i które nijak się mają do realnej potrzeby w tym określonym momencie. Z drugiej strony, zapominają o codziennych aspektach własnego życia, często uciekając przed konsekwencjami własnych decyzji lub zaniedbań, co wywołuje realne poczucie niesprawiedliwości, frustrację przechodzącą w złość i bunt, które zostają ukierunkowane na osoby najmniej temu winne - ich najbliższych.
Odpowiedzialność za życie lub sprawy innych osób lub istot żywych, to również stan umysłu, w którym mamy pełną świadomość, tego że nasze decyzje prowadzące do pojawienia się ich w naszym życiu, prowadzą do wpływu tej konkretnej relacji na dobrostan psychofizyczny tychże osób i/lub istot żywych. Prostym przykładem niech będzie wzięcie pod opiekę konkretnego czworonoga, psa lub kota, któremu chcemy stworzyć lepszy świat i decydujemy się na jego wprowadzenie do naszego życia. Jakże często słyszymy o sytuacjach kiedy te nieszczęsne istoty są po pewnym czasie porzucane lub oddawane do schronisk, gdzie argumentacją jest najczęściej komplikacja codzienności lub planów wakacyjnych. To jest właśnie sytuacja, która pokazuje skrajny brak odpowiedzialności właścicieli.
“Stajesz się zawsze odpowiedzialny za to co oswoiłeś”, ten cytat ze wspaniałej książki “Mały Książe”, dobitnie wskazuje jak ważne jest kierowanie się właściwą postawą w relacjach z innymi, których poprzez naszą świadomą obecność przyzwyczailiśmy do siebie. Prowadzi to zawsze do powstania konkretnego niepisanego zobowiązania o dojrzałe i odpowiedzialne traktowanie siebie nawzajem. Ludzie zapominają o tym, że swoją postawą wpływają na życie innych osób, a szczególnie na życie najbliższych. Nawet w najdrobniejszych sprawach, można przejawiać wysokie standardy odpowiedzialności, co oczywiście czyni życie i świat lepszym…można również prezentować przeciwną postawę.
Moc odpowiedzialności - chciałbym abyś zapamiętał, że moc płynąca z odpowiedzialności to siła która kształtowana jest w trudzie i poświęceniu, a które to właśnie składają się na odpowiedzialność. Dlatego jest to tak ważne i sprawcze, ma taki wpływ na życie innych osób. Naszym moralnym obowiązkiem jest postawa transparentna, jednoznacznie wskazująca i nas określająca - to czyni różnicę dla świata goniącego za ciągłą gratyfikacją, gdzie człowieczeństwo zostaje zepchnięte na margines.
Zrozum, nasza postawa życiowa prowadzi do podejmowania konkretnych decyzji, które zawsze są sprawcze i powodują określone konsekwencje dla ciebie i otaczających ciebie osób, a czasem również tych których nie znasz. Właściwe jest z punktu widzenia ogólnie przyjętych norm społecznych, przyjmowanie na siebie odpowiedzialności za każdy aspekt naszego życia, co zawsze świadczy o wysokim stopniu świadomości oraz etyki i moralności. Zapewniam cię, że udawanie iż nic się nie stało, ucieczka przed własnymi “demonami” czy nader często stosowana “spychologia” niczego nie zmienią, a wręcz przeciwnie, wrócą do nas ze zwielokrotnioną intensywnością. Zawsze bowiem płacimy cenę naszych działań, zaniedbań i starań. Płacimy za to co złe, ale również za to co dobre.
Jako rodzic, opiekun, szef, przyjaciel, partner - musisz pamiętać, że twoja codzienna postawa, a szczególnie czy jest to spójne z tym co deklarujesz - jest transferowane na innych, na bliskie ci osoby.
Powinieneś każdego dnia pamiętać najbardziej podstawową życiową kwestię - twoje życie to tylko twoja odpowiedzialność i w chwilach próby, w momentach mierzenia się z konsekwencjami własnych decyzji, nikt nie będzie przybywał ci na ratunek, nikt nie wybawi cię z opresji i nie przejmie na siebie ciężaru twojej odpowiedzialności. Ludzie z reguły nam współczują, są dla nas wspierający i nawet będą czynić realne wsparcie, ale na tym będzie się kończyć ich rola, ponieważ każdy zdaje sobie sprawę z tego, że nie jest w stanie i nie jest właściwe nawet próbować przejąć twój ciężki bagaż.
Musisz mieć świadomość, że cokolwiek robisz i jakkolwiek decydujesz, to będzie w tym wyłącznie twoja odpowiedzialność i nie dotyczy to tylko twojego życia, ale również osób najbliższych oraz wszelkich istot żywych, które zdecydowałeś się przyjąć do swojego życia i dać im schronienie. Życie świadome oraz moralne nie jest proste, ponieważ wystawia na próbę naszą niedoskonałą ludzką naturę oraz wszelkie ułomności naszej osobowości, dlatego bez codziennej walki, prób i starań, nie możemy liczyć na wzmocnienie naszej postawy i wewnętrznej siły jaką jest właśnie odpowiedzialność.
Jako rodzic, opiekun, szef, przyjaciel, partner - musisz pamiętać, że twoja codzienna postawa, a szczególnie czy jest to spójne z tym co deklarujesz - jest transferowane na innych, na bliskie ci osoby.
Ludzie nawet w dorosłym wieku posiadają umiejętność uczenia się poprzez naśladownictwo - to co u dzieci jest główną formą poznawania i uczenia się…
Posłuchaj tego w podcascie Lepszy.Ty
Comments