Emocje, nagłe stany umysłu które potrafią pojawić się w nas tak nagle, że nie jesteśmy w stanie im zapobiec, a ich zaistnienie jest poza naszą kontrolą.
Jesteśmy ludźmi dlatego każdy z nas doświadcza różnych emocji i nie ma na świecie osoby która byłaby od nich wolna.
Intensywność emocji można porównać do skrajnych kolorów przedstawionych na zdjęciu, a pomiędzy niektórymi z nich często istnieje bardzo cienka granica, którą często udaje nam się przekroczyć, kiedy jesteśmy wystawieni na działanie nagłych sytuacji.
Emocje wyewoluowały razem z naszym gatunkiem i w przeciwieństwie do zwierząt u ludzi mają one charakter bardziej trwały - szczególnie te z nich które są efektem nagłego zdarzenia lub sytuacji.
Jakie jest znaczenie emocji i czy są one potrzebne w naszym życiu?
Wbrew pozorom każda emocja ma swoją wartość i jest bezpośrednim wskaźnikiem, że doświadczamy czegoś konkretnego, ważnego lub cennego. Odczuwając emocje musimy pamiętać, że są czymś oczywistym i świadczą o tym że w aktualnie w naszym życiu dzieje się coś co ma znaczenie.
Obecność emocji w naszej codzienności jest jak najbardziej OK.
Przeciętny człowiek jest w stanie wskazać tylko kilka głównych emocji (radość, gniew, złość, strach, lęk, entuzjazm, rozczarowanie), podczas gdy tych podstawowych jest około 50-ciu.
Najczęściej jesteśmy w stanie łatwiej wskazywać i nazywać negatywne stany umysłu co wynika z tego, że w naszym umyśle mają one zawsze pierwszeństwo przed pozytywnymi i przyjmuje się, że potrzeba trzech pozytywnych emocji żeby "zneutralizować" jedną negatywną.
Emocje towarzyszą nam przez całe życie, a prawidłowe ich ukierunkowanie oraz, przede wszystkim, danie sobie prawa do ich przeżywania - stanowi fundament rozwoju inteligencji emocjonalnej już w dzieciństwie.
Olbrzymią krzywdą wyrządzaną dzieciom jest nakazywanie / oczekiwanie tłumienia i braku wyrażania emocji, co ma realny wpływ na funkcjonowania w dorosłym życiu. Przenoszenie takich schematów jest gwarantem trudności radzenia sobie w wielu aspektach dorosłego życia, a szczególnie w relacjach międzyludzkich.
Warto pamiętać, że za emocjami najczęściej są ukryte konkretne potrzeby naszej osobowości, ponieważ to określone deficyty lub rozczarowania inicjują je najczęściej.
Emocje, są dla nas wskazówkami dotyczącymi tego, jak odbieramy świat. Wiele osób podąża za emocjami uznawanymi za pozytywne – radością, zadowoleniem czy rozkoszą – a jednocześnie stara się negować te mniej przyjemne, takie jak smutek, rozgoryczenie czy onieśmielenie. Emocji jednak nie warto tłumić ani ukrywać, najkorzystniej jest postępować całkowicie odwrotnie, czyli dokładnie się im przyglądać.
Tak naprawdę ciało i dusza stanowią jedność. Kondycja fizyczna wpływa na nastrój człowieka i odwrotnie – emocje wyrażają się w mimice, postawie ciała. Na przykład, gdy człowiek przeżywa stres, napina się przepona, co powoduje spłycenie oddechu. Każda emocja ma swoje odzwierciedlenie w mowie ciała, której to ekspresja zawsze będzie przed mową werbalną - najczęściej nie jesteśmy w stanie na tyle umiejętnie kontrolować emocji aby nie było to widoczne w tym jak zachowuje się nasze ciało.
Niektórym ludziom zdarza się często słyszeć od innych, że są niedojrzali emocjonalnie, ponieważ np. łatwo wpadają w gniew czy nie umieją zapanować nad irytacją i potrafią urządzić swoim bliskim awanturę w miejscu publicznym. Problemy z panowaniem nad emocjami mogą mieć różne przyczyny, jedną z możliwych są zaburzenia związane z okazywaniem emocji w rodzinie, mające miejsce we wczesnym dzieciństwie.
Osoby pochodzące z rodzin, w których panował chłód emocjonalny, mają niestety zwiększone ryzyko tego, że i one same będą miały trudności z okazywaniem własnych emocji – to właśnie dlatego bardzo istotna jest dbałość o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka. Konsekwencją tego będzie mniej lub bardziej rozwinięty poziom inteligencji emocjonalnej u osoby dorosłej, co jak wiemy może utrudnić lub ułatwić funkcjonowanie w realiach życia społecznego na wielu płaszczyznach : osobistej, towarzyskiej, zawodowej.
Emocje, w swojej ludzkiej naturze, nie są ani dobre, ani złe dla naszej psychiki, o ile nie prowadzą nas do destrukcyjnych dla nas zachowań. Powinniśmy je zaakceptować jako integralną część naszego życia i postrzegać je jako drogowskaz tego co aktualnie się w nim dzieje.
Comments